วิวาห์รักเวตาล - นิยาย วิวาห์รักเวตาล : Dek-D.com - Writer
×

    วิวาห์รักเวตาล

    " ตาลอยากแต่งงานกับคน ไม่ใช่ผีดิบ ถ้าม๊าบังคับให้ตาลแต่งงานกับอีตานี่อีกแม้แต่ครั้งเดียว ตาลจะไปผูกคอตายใต้ต้นมะม่วงเดี๋ยวนี้ ไม่เชื่อ ม๊าคอยดูศพตาลได้เลย!!! "

    ผู้เข้าชมรวม

    275

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    11

    ผู้เข้าชมรวม


    275

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  25 เม.ย. 63 / 17:29 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    วิวาห์รักเวตาล

       

    เขาคือ " อัคนัย พาณิชยกูล "
    ชายหนุ่มผู้เพรียบพร้อมไปด้วยทรัพย์สมบัติและรูปสมบัติ 
    ต้นแบบของนิยามคำว่าหนุ่มหล่อพ่อรวย
    เขารักสันโดษ รักความสงบ รักความเป็นส่วนตัวและความสมบูรณ์แบบอยู่เป็นนิจ  
    แต่ชีวิตอันแสนสงบกลับต้องพลิกผัน 
    เมื่อมีบัญชาจากพ่อแม่และย่าบังคับให้ต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่เป็นเสมือนฝันร้ายของเขา
    ...อย่างเวตาล!




    หล่อนคือ " เวตาล อาภาดำรงค์ "
    ลูกสาวคนสุดท้องของเจ้าสัวใหญ่แห่งเมืองทุเรียน
    หญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยหวานราวนางในวรรณคดี 
    แต่นิสัยดันแตกต่างจากหน้าตาราวฟ้ากับเหวนรก
    หล่อนดื้อ ซึน มึน ทำตัวเป็นขบถเกินกว่าใครจะเอาอยู่
    แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ต้องอยู่ในกรอบของป๊ากับม๊าด้วยการแต่งงานอยู่กินฉันผัวเมียกับผีดิบ
    ...อย่างอัคนัย!



    “ถ้าม๊าบังคับอั๊วอีก อั๊วจะฆ่าตัวตาย!”

    “ว้าย อาตาล”

    “อั๊ยหยา อาตาล วางมีดลงเดี๋ยวนี้นะ” อาม่าตะโกนลั่น หัวใจจะวายเมื่อเห็นหลานสาวสุดที่รักยกมีดจ่อคอขู่ทุกคน กลัวเหลือเกินว่าผีจะผลักเอา

    “อั๊วไม่วาง ม๊าบังคับอั๊ว อั๊วจะตายให้ดู ถ้ายังจะบังคับอั๊วอีก อั๊วจะเชือดคอตัวเองให้เลือดสาดไปเลย อั๊วอยากจะรู้เหมือนกัน ถ้าอั๊วตายไปแล้ว ม๊ายังจะตามมาบังคับอั๊วในปรโลกอีกไหม!”

    เวตาลร้องบอกทั้งน้ำตา ทั้งน้อยใจและเสียใจ บ้านหลังนี้ไม่มีใครต้องการหล่อนอีกแล้วใช่ไหม ถึงได้อยากผลักไสไล่ส่งให้หล่อนไปอยู่กับคนอื่นหนักหนา...อยู่ไปก็ไร้ค่า

    ได้ งั้นหล่อนจะตายให้ทุกคนดู! 

    “ตายไปเลย”

    น้ำเสียงทุ้มนุ่มดังมาจากชายหนุ่มที่นิ่งเงียบลอบดูเหตุการณ์วุ่นวายตรงหน้ามานาน ประโยคนั้นดึงสายตาได้จากทุกคน เวตาลสบตาคมที่มีแววกดดันของอัคนัยแล้วเผลอชะงักเล็กน้อย

    “เชือดสิ รออยู่ทำไม”

    “นัย ทำไมพูดกับน้องแบบนี้ล่ะลูก”

    คุณอัมพรรีบเตือน เมื่อเห็นว่าเรื่องราวชักจะบานปลายใหญ่โต เกรงว่าเจ้าหล่อนจะฟังคำของลูกชายแล้วเอามีดเสียบคอตนเองจริงๆ

    “ก็เขาอยากตายมากไม่ใช่เหรอครับแม่”

    คำนั้นเหมือนจะพูดกับหญิงสาวตรงหน้ามากกว่า อัคนัยยังคงบอกหล่อนต่อไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งราวกับกำลังสอนเด็กว่ายน้ำ

    “จับมีดให้แน่น แล้วค่อยๆเฉือนลงบนเส้นเลือดใหญ่ตรงลำคอ กดแรงเยอะๆหน่อยนะ เพราะดูแล้ว มีดของเธอคงไม่ค่อยคม ต้องเฉือนหลายรอบกว่าคมมีดจะกรีดลึกถึงเส้นเลือดใหญ่ ตอนตาย...จะได้ไม่ต้องทรมานมากนัก”

    “แกไม่ต้องมายุ่ง!” 

    เวตาลตวาดลั่น เกลียดนักหน้านิ่งๆแบบนั้น ยิ่งเห็นรอยยิ้มน้อยๆบริเวณมุมปากที่คล้ายเยาะหยัน และแววตารู้ทันนั่น หล่อนนึกอยากจะเอามีดที่จ่อคอตัวเองอยู่ แทงปากชายหนุ่มตรงหน้านัก

    หนอย ไอ้เก๋าเจ๊ง คิดรึว่าหล่อนจะกลัว!

    “คิดว่าฉันไม่กล้าทำอย่างที่แกพูดใช่ไหม!”

    “ก็เอาสิ เชิญเลย แต่ว่า...เฉือนทีเดียว ต้องให้ตายเลยนะ เพราะถ้าเธอไม่ตาย...” 

         เขาขยับเข้ามาใกล้อีกก้าวจนหล่อนเผลอถอยหลังโดยอัตโนมัติ 

    “...ยังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับฉันอยู่ดี!”



    ปล.ฝากนิยายรักโรแมนติก รักฟินๆ ไว้ด้วยนะคะ ^^

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น